Ενόψει της ημέρας..
http://www.youtube.com/watch?v=mmCnQDUSO4I

Παραδοσιακά (εντός ή εκτός εισαγωγικών) οι ερωτευμένοι επί της γης γιορτάζουν σήμερα τον έρωτα τους. Κλισέ και χιλιοειπωμένο. Ευκαιρία για δώρα, σοκολατάκια, ρομαντικούς περίπατους, παιχνίδια εντός και εκτός κρεβατιού.. όλα αυτά με κάνουν και αναρωτιέμαι.. ποιον έρωτα περιχαρείς γιορτάζουμε?

Ίδιον της εποχής μας είναι οι έρωτες διάρκειας διάττοντος αστέρα. Οι έρωτες που σήμερα ξεκινούν, αύριο κορυφώνονται και μεθαύριο σβήνουν. Η διάρκεια τους είναι αντιστρόφως ανάλογης της έντασης τους. Ο Ελύτης το έγραψε άκρως παραστατικά :

η αγάπη

μοιάζει με δυο ποτήρια σε στιγμή ενθουσιασμού
               ντινγκ
               λάμψη
               θρύψαλα

Για αυτό λοιπόν νομίζω όλοι πρέπει να αναζητήσουμε τον έρωτα τον βαθύ και τον ανυστερόβουλο. Συνεχίζει ο Ελύτης :

στα ζευγάρια μέσα υπάρχει μια χρυσόμυγα
              που επαναλαμβάνει αέναα την Οδύσσεια.

Αυτά τα ζευγάρια νοσταλγώ σήμερα. Τον παππού Πρόδρομο και τη γιαγιά Λίτσα. Έζησαν μαζί 48 χρόνια. Αδιάκοπα. Μαζί στην ξενιτιά, μαζί στη δουλειά, μαζί στην οικογένεια. Γεννήτορες και άξιοι γονείς. Οι άνθρωποι που διόρθωναν ό,τι χαλούσε και δεν το πετούσαν.

Έζησαν μαζί 48 χρόνια. 7 μήνες χώρια. Τόσο μόνο άντεξαν ο ένας μακριά από τον άλλον. Ο θάνατος στάθηκε για λίγο εμπόδιο ανάμεσα τους αλλά το ξεπέρασαν κι αυτό. 

Ευχή μου να είναι και τώρα ξανά μαζί, στην αιωνιότητα. Ευχή μου, όλοι μας να βιώσουμε τον πραγματικό έρωτα που δεν λογαριάζει αριθμούς, ηλικίες, χρήματα. Τον έρωτα που αξίζει να τον γιορτάζουμε κάθε μέρα. Σε αυτή και την αιώνια ζωή.

Και του χρόνου.